İstikrar

Bir insanı istikrara ne getirir?

Bunu tam olarak bilseydim, birinci işim sizlerle paylaşmak olurdu.

Fakat şunu biliyorum ki problem, hayattan hiç yara almamak değildir; kırılmamak, üzülmemek ya da fırtınalardan korunmak da değil. Asıl sorun, her düşüşten sonra tekrar ayağa kalkabilme kudretini koruyabilmektir. Düşmek ve kalkmak… Sonra yeniden düşmek ve yine doğrulmak…

İbn Arabi, ilahi tecelli ideolojisinde bu dengeyi bir sınır üzerinden tasvir eder. Her hareketi, bir kâğıdın üzerine kondurulmuş bir nokta üzere düşünün. Noktalar birleşir ve bir hayat sınırı meydana gelir. Şayet bu çizgi, bir bütünlük içinde akıyorsa insan yol alır; fakat bu çizgisi kesen, bölen veyahut ortaya giren her bir aksiyon, insanın yürüyüşünü sekteye uğratır.

Peki, hangi aksiyonun bizi yolumuzdan alıkoyduğunu nasıl anlayacağız?

Bir adım attınız; akabinde içinizde hafif bir sızı mı doğdu? Ya da aşikâr bilinmeyen bir huzursuzluk mu sardı içinizi? İşte orada durmak gerek… Zira istikrarda kalmak istiyorsak, yalnızca hissettiklerimize değil, hissedemediklerimize de kulak vermeliyiz. Çünkü her ikisi de içeriden gelen kadim birer habercidir.

Eğer kalbiniz bir şeyden dolayı huzursuzsa, ömür sinirinizi kesintiye uğratan bir şey yapıyor olabilirsiniz. O vakit, yaptıklarınıza dönüp bakmak gerekir: Günlük rutinleriniz size hayat mı veriyor yoksa sizi tüketiyor mu? Hareketlerinizin gerisindeki asıl motivasyonu görebiliyor musunuz? Kendinizi hayata taşıyan işlerle meşgul müsünüz? Yeteneklerinize, istidatlarınıza uygun tercihler yapıyor musunuz?

İşte bütün bu sorular, hayat sinirinizi koruyan ışıklı patikaları işaret eder.

Ve elbette, vakit zaman sınır kesilebilir. Yol bazen kaybolur, çizgiler dağılır. Bu türlü vakitlerde, bir el uzanmasına, bir rehberliğe, profesyonel bir takviyeye sığınmak da insan olmanın zarafetindendir.

Her vakit şiir yazmıyorum elbette. Bazen kanatlarımı dinlendiriyorum. Şiir, bu dünyanın terazisinde ölçülemeyen bir yere aittir. Halbuki düz yazı, ayakları toprağa basan bir lisan ister; şiir ise havanın, suyun ve sırların lisanıyla konuşur.

Bu yazı; dünyaya, yaşamaya ve tekrar ayağa kalkmaya dair bir küçük not olsun.